Orthomoleculaire therapie is voor velen een nog onbekend begrip.

Voedingsgeneeskunde of leefstijlgeneeskunde schept wellicht meer duidelijkheid. De doelstelling is de geneeskracht van het lichaam te herstellen, verbeteren en stimuleren. Om dit te verwezenlijken moet er gezorgd worden dat alle voedingsstoffen optimaal beschikbaar zijn.

De term 'orthomoleculair' werd voor het eerst gebruikt in 1968, door professor Linus Pauling. Orthos komt uit het Grieks en betekent 'juist, gezond'. Moleculair verwijst naar de stoffen (moleculen) die het lichaam nodig heeft om goed te kunnen functioneren.

In de orthomoleculaire geneeskunde streeft men er dus naar met (voedings-)stoffen te werken die het lichaam zonder schade kan gebruiken en verwerken.  De basis van orthomoleculaire geneeskunde is de reguliere medische kennis in combinatie met kennis uit de voedingswetenschap. De orthomoleculaire geneeskunde volgens de
k-PNI is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek en heeft zich in de loop der jaren op de kaart gezet.

Het kan ingezet worden zowel bij de preventie als de behandeling van vele chronische westerse aandoeningen: cardiovasculair, chronische ontstekingen, diabetes type 2, bloeddruk, cholesterol,...